- Parçalanma: Afrikalı Klanın “Beyaz Adam”la İmtihanı - 2 Ağustos 2020
- Tiyatronun Kalıplarına Sığmayan Bir Performans: Fısıltı ve Önemli Bir Gün - 31 Mayıs 2020
- Red Light Kışı: Şanslıysan Yaparsın - 20 Ocak 2020
- Eksileri ve Artılarıyla The End of The F***king World - 2 Ocak 2020
- Sorry We Missed You (2019): Seni Özlemiştik Ken Loach! - 24 Aralık 2019
- Yeni Kahramanlarımız: Fleabag ve Ozark’ın Beyaz Yakalı, İllegal Kadınları - 12 Ekim 2019
- Tarantino’dan “Sanat Filmi”: Once Upon a Time… in Hollywood (2019) - 14 Eylül 2019
- Mikro Kıyamet ya da “HBO’nun Ses Getiren Mini Dizisi”: Chernobyl - 8 Ağustos 2019
- Vice (2018): Dick Cheney Hakkında Olmayan Dick Cheney Biyografisi - 18 Haziran 2019
- Netflix’in Önlenemez Yükselişi - 17 Nisan 2019
Yazı, filmle ilgili gelişmeleri ele vermektedir.
Neredeyse iki yıl aradan sonra Netflix, The End of the F***king World dizisinin yeni sezonunu yayınlandı.
Birinci sezonu hızlıca hatırlayacak olursak James ilk cinayetini arayan psikopat karakterimiz, Alyssa anlam arayan nihilist karakterimizdi. İkisi de kendilerini yaşadıkları dünyaya ait hissetmiyorlar, Bonnie ve Clydevari bir yolculuğa çıkıyorlardı. Tam anlamıyla bir aşk değil tabii, çünkü Alyssa cinselliğini keşfeden bir kız iken James onu öldürmeyi amaçlayan biriydi.
Kimi zaman sert bir anlatıma giden bu kara komedinin ilk sezonunu çok sevmiştik. Yeni sezonda da dizinin aksı olan sevgililerimiz, yine varış noktası belirsiz bir yolculuğa çıkıyor. Başkarakterlerimiz James ve Alyssa’ya yeni bir karakter daha katılıyor. Onları öldürmek isteyen -ki bu öldürme isteği serinin sürükleyici motoru-, en az onlar kadar garip bir karakter.
Geçen sezondan bu yana değişen şeyler de var. Empati yeteneğinden yoksun, duygusuz, psikopat James, bu sezonda şaşkın bir âşığa dönüşmüş. Dizilerde kahramanların bu kadar sert ve hızlı değişmediklerini biliyoruz. Alyssa ise biraz daha tutarlı. Yine nihilist ve ağzı bozuk.
Karakterlerin düşüncelerini anlatıcı aracılığıyla seyirciye aktaran The End of the F***king World müzik kullanımını yine öne çıkarıyor. Karakterler zaman zaman düşünceleri ile eylemleri arasında bocalıyor, yan öykülerin olmayışı diziyi ilk sezonla aynı noktada bırakıyor. Alyssa karakterine hayat veren Jessica Barden ergen bir karaktere bürünemeyeceğini düşünüp ikinci sezonda oynamak istememiş ama yanılmış; zira oldukça başarılı bir performans sergiliyor.
The End of the F***ing World yirmişer dakikalık sekiz bölümüyle minimal tarzda, İngiltere kırsalında geçen bir anlatıya sahip. Her ne kadar İngiltere kırsalı desek de aksanları hesaba katmasak Amerika kırsalı olduğunu iddia edebiliriz. 80’lerden, 90’lardan kalma arabalar, eşyalar ve insanlar, dönem konusunda biraz kafa karışıklığı yaratıyor. Yönetmen zamanı ve mekânı seyirciye bırakıyor.
Finalden önceki bölüm ise tek mekânda, gerilimli ve şaşırtmacalı ilerleyişiyle final bölümünün yerini alıyor. Finalin kendisi biraz gecikiyor, öte yandan ilk bölümde hikâyeye girilmeden yeni karakter Bonnie’nin arka planı anlatılıyor. Kısacası terzi, bu kumaşın başını ve sonunu bol dikiyor. Eksileriyle ve artılarıyla dizinin ikinci sezonu ilk sezonun ışıltısını yakalayamasa da izlenmeye değer bir sezon olarak karşımıza çıkıyor.