- Her Yaştan Okuyucunun Kendisinden Bir Parça Bulacağı 10 Çocuk Kitabı - 23 Nisan 2021
- Sevginin Z Raporu: Sanat Koleksiyonlarında Sevgi Temalı Eser İncelemesi - 10 Şubat 2021
- David Copperfield’ın Çok Kişisel Hikâyesi (2019): Dickens ile Iannucci’nin Çağları Aşan Uyumu - 25 Eylül 2020
- Hep Aynı Yaşta Kalacağımız Filmler [Liste] - 17 Mayıs 2020
- Sanat Tarihinden Hayvanlar Alemine Uzanan Çocuk Kitapları - 22 Nisan 2020
- Geçtiğimiz Yılın Gölgede Kalan Başarılı Ana Akım Filmleri - 13 Ocak 2020
- Düşük Bütçeli Yüksek Sohbetli Hikâyeler: En Başarılı Mumblecore Filmleri - 1 Aralık 2019
- Ayn Rand ve Bencilliğin Erdemi: Neden Bencil Olmalıyız? - 24 Kasım 2019
- Dijital Çağda Faust ve Mephisto’nun Bir Araya Gelişi: Being Faust – Enter Mephisto - 21 Kasım 2019
- Yürüyün, İster Dağların Üstünde İster Ormanın İçinde: Yürümenin Felsefesi - 26 Mayıs 2019
B-Movie, Mockbuster ve istismar sineması gibi düşük bütçeli türler, ana akım sinemanın arka bahçesi gibidir. Anlatılmak istenen hikâye iddialı, imkân ise sınırlıdır. Fakat düşük bütçe ve amatör ruh dışında başka ortak özelliği olmayan bir tür daha mevcut. O da Mumblecore!
Bütçeli görsel anlatım gerektirmeyen, agresif olay örgüsü olmayan, amatör oyuncular tarafından canlandırılan, kendi hâlindeki karakterlerin bol diyaloğu içinde seyredilen bir film türü Mumblecore. Yayınlandığı dönemlerde dağıtım imkânlarının yetersizliğinden dolayı çok sayıda seyirciye ulaşamamıştır. Türün meraklıları ise bu türün içerisindeki bazı filmlere duyulan ilginin artmasını sağlamış, aşağıda listelemiş olduğumuz yedi filmi kendi alanında fenomenleştirmiştir.
Me and You and Everyone We Know (2005)
Yönetmen, oyuncu Miranda July’e Sundance, Cannes, Chicago gibi önemli festivallerden onlarca ödül getiren pop-art tadındaki bu ilk film, Christine (Miranda July) ve Richard’ın (John Hawkes) aşk üzerine şiirsel sohbeti ile seyircisini bir hayal dünyasında gezintiye çıkarıyor. Çıktığımız bu yol, filmdeki çift için yaşamın kendisinden başka bir şey değil.
Being Nice (2014)
Sanatçı olma hayalinden vazgeçmek üzereyken Londra’nın üst düzey bir reklam ajansına girmeyi başaran Jen’in (Jessica Francis), bu sefer de yetişkinliğin yükümlülükleri ile çarpışır. Filmde iş yerinden arkadaşı Nick (Alex Warren) ile inişli çıkışlı bir dünyadan izleyiciye seslenen Jen’in sohbetine ve tecrübelerine tanıklık ediyoruz.
Bicycle Lane (2009)
Don (Donald Ian Black) âşık olduğu kadın Alli’nin aylardır beklediği doğum günü partisine gidebilmek için arabasına biner fakat bir türlü aracını çalıştıramaz. Çabaları sonuç vermeyince çılgın komşusunun pembe renkli bisikletini ödünç almak zorunda kalır. Sıcak bir yaz gününde başlayan bisikletli yolculuğu süresince Don; meslektaşları, hırsızlar, kendini kahraman zanneden bir polis ve pek çok absürt karakter ile karşılaşarak kendini önleyemediği sohbetlerin içerisinde bulacaktır.
Funny Ha Ha (2002)
Türün ilk gerçek örneği olarak görülen Andrew Bujalski’nin komik Funny Ha Ha‘sı, saçma bir konuşmanın ortasında aniden sonlanmaktan çekinmeyen ilginç bir film. Marnie’nin (Kate Dollenmayer) geçici iş serüvenlerinden kesitler alan ve gerçek yaşamın içinden de kopmadan romantik bir komedi seyirliği sunan film, Mumblecore türünü merak edenler için başlangıç noktası.
My Dinner with Andre (1981)
İki eski arkadaş ve entelektüelin bir akşam yemeği buluşmasında masalarına konuk oluyoruz. Bilgi ile yaşam tecrübesinin rekabet ettiği bu ortamda anekdotlar havada uçuşurken, önemli olan bu sohbetin bir galibinin olması mı yoksa sohbetin bize kattıkları mı? Atlantic City (1980) filminin Oscar adaylı yönetmeni Louis Malle’nin en üretken olduğu yıllara denk gelen bu film, türün en başarılı eserlerinden.
Frances Ha (2012)
Noah Baumbach, Greta Gerwig ikilisinin elinden çıkma siyah beyaz bu eser, ilerlemiş yaşına rağmen dansçı olmaya çalışan bir kadının hikâyesini anlatıyor. Film, görsel kalitesi ve cast yönetimi ile profesyonel bir örnek olmasının yanı sıra anlatım dili olarak türün dışına kesinlikle çıkmıyor. Greta Gerwig’in kültleşmiş Francis karakterini de sinema tarihine kazandırdığı film, dansı bir saplantı hâline getiren karakterden yola çıkarak mutluluğun sabit ve elde tutulabilir bir form olup olmadığını sorguluyor.
This Time Tomorrow (2012)
Ünlü İtalyan yapımcı Shane Bisset’te yönetmen olma arzusu uyandıran bu hikâye, 20 Aralık 2012 tarihini dünyanın sonunun arifesi olarak ele alır. Bu durumun farkında olan Stacey (Dale Coleman), dünyanın son anlarını eski kız arkadaşı Parker’ın (Jade Eysan) yanında geçirmek istediğine karar verir. Fakat öncelikle bu duruma onu ikna etmesi gerekecektir. Parker bu fikre ikna olsa da geçmişe takılmadan şimdiki zamanı yaşayabilecekler midir?
